वचनपूर्ती भाग १

गाडीवरून आठवलं!..नोकरी लागून सहा महिने झाल्यावर मस्तपैकी बुलेट घेतली.रॉयल एनफिल्ड! कॉलेजला असल्यापासून स्वतःच्या दुचाकीसाठी झुरत होतो. पण जेव्हा स्वतःच्या बुलेटवल बसून तिची पहिली डरकाळी ऐकली तेव्हा काळीज खरंच सुपाएवढं झालं माझं!

रोज सकाळी बाहेर पडताना उन्हातान्हात माती आणि अंगच्या घामाचं मीलन घडवून आणणारी आई आणि नुसतंच काम ओढून खारकेसारखा सुरकुतलेला बाप आठवायचा

भूक आणि त्या वासामुळे न राहवून मी पहिल्यांदा स्वत:साठी एक वडा मागवला आणि तो वडापाव हातात येण्याची वाट पाहत तिथेच उभा राहिलो.

संध्याकाळी साडेसहाच्या आसपास माझी एसटी कात्रज बसस्टँडला पोचली.माझ्या गावाहून पुण्याला यायला इतर आरामदायी सोयीसुविधा नाहीतच.